 |
|
|
Przed laty, w dawno
zapomnianym królestwie, żył sobie dobry król i dobra
królowa, którzy ponad wszystko na świecie pragnęli
dziecka. Pewnego dnia, ku radości wszystkich,
królowa powiła córeczkę. Mała królewna urodziła się
o wschodzie słońca, dlatego dano jej imię
zorzy polarnej – Aurora… |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Król i Królowa postanowili uczcić narodziny córki.
|
„Z rozkazu Króla ogłaszam wszędzie,
że jutro uczta udana będzie,
a kto się Króla radością cieszy,
na biesiadę do zamku spieszy!” |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Punktualnie o 11 do pałacu przybyli liczni
goście:... |
...damy
w jedwabnych sukniach, szlachetni panowie i dzielni
rycerze. |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Wielkie stosy jadła, pono, na tę ucztę zgromadzono. |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Przybyły również matki chrzestne królewny: Flora,
Aura i Melodia. |
Wróżki obdarowały małą królewnę urodą , szczęściem i
dobrocią. |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Jedli,, pili… |
…i tańczyli. Gdy nagle…! |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Zjawia się zła wróżka Odelia i rzuca śmiertelny czar
na księżniczkę. |
Melodia zmienia zaklęcie złej siostry:
-
„Księżniczka nie umrze tylko zapadnie w głęboki
sen”. |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Minęło szesnaście lat.
Królewna
dziwnym trafem znalazła się w wieży zamkowej. |
Królewna zaciekawiona
lekko dotknąwszy rączką wrzeciona, dziwnie się
poczuła. |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Zasnęła tak jak chciało zaklęcie. |
Wraz z nią zasnęło całe królestwo. |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Gdy stuletnia klątwa dobiegała końca u wrót zamku
stanął dzielny książę. |
Wiedziony głosem serca dotarł do komnaty, w której
spała królewna. |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Książę, pocałunkiem obudził piękną królewnę,... |
...a wraz z nią obudziło się całe królestwo. |
|
|
|
|
I jak to w bajce bywa,
książę poślubił królewnę
i żyli długo i szczęśliwie. |
|
|
 |
|
|
|
|
I ja tam byłem. Suto się bawiłem.
A co widziałem w obiektywie Wam zapisałem.
|
|
Opracowała: Justyna Kochanek |
|
|