Przed laty, w dawno zapomnianym królestwie, żył sobie dobry król i dobra królowa, którzy ponad wszystko na świecie pragnęli dziecka. Pewnego dnia, ku radości wszystkich, królowa powiła córeczkę. Mała królewna urodziła się o wschodzie słońca, dlatego dano jej imię zorzy polarnej – Aurora…

 Król i Królowa postanowili uczcić narodziny córki.

„Z rozkazu Króla ogłaszam wszędzie,

że jutro uczta udana będzie,

a kto się Króla radością cieszy,

na biesiadę do zamku spieszy!”

Punktualnie o 11 do pałacu przybyli liczni goście:...

...damy  w jedwabnych sukniach, szlachetni panowie i dzielni rycerze.

Wielkie stosy jadła, pono, na tę ucztę zgromadzono.

Przybyły również matki chrzestne królewny: Flora, Aura i Melodia.

Wróżki obdarowały małą królewnę urodą , szczęściem i dobrocią.

Jedli,, pili…

…i tańczyli. Gdy nagle…!

Zjawia się zła wróżka Odelia i rzuca śmiertelny czar na księżniczkę.

Melodia zmienia zaklęcie złej siostry:

 - „Księżniczka nie umrze tylko zapadnie w głęboki sen”.

Minęło szesnaście lat.

 Królewna dziwnym trafem znalazła się w wieży zamkowej.

Królewna zaciekawiona

lekko dotknąwszy rączką wrzeciona, dziwnie się poczuła.

Zasnęła tak jak chciało zaklęcie.

Wraz z nią zasnęło całe królestwo.

Gdy stuletnia klątwa dobiegała końca u wrót zamku stanął dzielny książę.

Wiedziony  głosem serca dotarł do komnaty, w której spała królewna.

Książę, pocałunkiem obudził piękną królewnę,...

...a wraz z nią obudziło się całe królestwo.

I jak to w bajce bywa,
   książę poślubił  królewnę

  i żyli długo i szczęśliwie.

I ja tam byłem. Suto się bawiłem.

A co widziałem w obiektywie Wam zapisałem.